مقایسه کارایی فرایند انعقاد با پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته شده و فرایند الکتروکواگولاسیون در حذف مواد آلی

مقدمه: حذف مواد آلی طبیعی به علت پیش ساز بودن ترکیبات خطرناک ارگونوهالوژنه در آب برای حفظ کیفیت آب شرب حائز اهمیت است. روش های معمول تصفیه آب نمی توانند کیفیت آب را از نقطه نظر تقلیل مواد آلی محلول و نامحلول تا حدود مجاز تضمین نمایند. در تصفیه خانه آب، فرایند انعقاد جایگاه ویژه ای دارد. تلاش بر این است که با صرف هزینه کم بر راندمان انعقاد افزوده شود. هدف از این مطالعه مقایسه عملکرد ماده منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته شده(PASIC) و الکتروکواگولاسیون با صفحه های آلومینیومی در حذف مواد آلی طبیعی از آب خام سطحی است. مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگـــاهی است که به صورت پایلوت در تصفیه خانه آب شهر قوچان اجرا گردید. نمونه برداری از آب سطحی در فصول زمستان و بهار سال89- 1388 انجام گرفت. آزمایشات کدورت، کل کربن آلی(TOC)، جذب ماده آلی در طول موج 254 نانومتر(UV254nm)، اکسیژن مورد نیاز شیمیایی(COD) و آلومینیوم باقی مانده به وسیله منعقد کننده های پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته شده(PASIC) و الکتروکواگولاسیون(EC) مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده نشان داد که منعقد کنندهPASIC قادر به حذف 77/93 درصد TOC، 5/93 درصد COD، 63 درصد UV254، 95 درصد کدورت آب خام ورودی در دوزهای بهینــه ml/L 5-1 می باشد. فرایند الکتروکواگولاسیون نیز 89 درصد TOC و 75/99 درصدCOD، 37 درصد UV254، 50 درصد کدورت را حذف می کند. بحث و نتیجه گیری: منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته در حذف مواد آلی طبیعی(NOM) و کدورت کارایی بهتری نسبت به فرایند الکتروکواگولاسیون دارد. میزان یون آلومینیوم باقی مانده در هر دو روش کمتــر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و استاندارد آب شرب در ایران است، به لحاظ هزینه و کارای مناسب، برای جایگزینی در تصفیه خانه های آب شرب قابل طرح است.